هیچ واژه ای برای نوشتن نمیدانم. چنان در شوک فرو رفته ام که آرزو میکنم کاش همه ی اینها یک شوخی بی مزه باشد و به زودی همه چیز به حالت اول خود هرچند بهم ریخته و ناخوشایند بازگردد. ذهن من توان آنالیز این فاجعه را ندارد و تنها واکنش آن برانگیختن حس ترحم و مهربانی به کودکیست که تا به امروز دوستش نداشتم. کودکی که بازیچه بیشعوری والدینش شده!